بی تصمیمی مسیر شغلی در پسران: نقش عوامل فردی و سبک های فرزندپروری والدین

هدف این پژوهش بررسی نقش سبک های فرزندپروری، خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی و هوش هیجانی در بی تصمیمی مسیر شغلی پسران بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری همۀ دانش آموزان پسر دبیرستان های شهر اصفهان بود. 200 دانش آموز به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از بین چهار دبیرستان ناحیه 4 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسشنامۀ هوش هیجانی پترایدز و فارنهام (2002)، مقیاس خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی تیلور و بتز (1983) و پرسشنامۀ بی تصمیمی مسیر شغلی اسیپو، کارنی و باراک (1976) و پرسشنامۀ سبک های فرزندپروری باومریند (1988). برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین عوامل مذکور به ترتیب سبک مقتدرانه، خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی، هوش هیجانی و سبک سهل گیرانه، بی تصمیمی مسیر شغلی را به صورت معنادار پیش بینی می کنند (01/0>p).